ถาม :  อยากทราบว่า สมุนไพรบำรุงไต ใช้อะไรได้บ้าง
ตอบ : การบำรุงไตที่ดีก็คือ การทำความสะอาดไต ซึ่งการทำความสะอาดไตนั้นก็สามารถใช้สมุนไพรที่มีฤทธิ์ขับปัสสาวะ เช่น หญ้าหนวดแมว ขลู่ รากหญ้าคา อ้อยแดง ได้ แต่การใช้สมุนไพรดังกล่าว ไม่ควรใช้ในผู้ป่วยที่มีภาวะการทำงานของไตบกพร่อง (แพทย์จะเป็นผู้วินิจฉัย) หากสนใจข้อมูลเพิ่มเติมหาดูได้ใน www.abhaiherb.com

จากคอลัมภ์ "ข้องใจไถ่ถาม"  โดย ภญ.ผกากรอง ขวัญข้าว 
ของวารสาร  "อภัยภูเบศรสาร"  ปีที่ 4 ฉบับที่ 38 ประจำเดือน สิงหาคม 2549

ลูกสำรอง หรือ พุงทลาย

     เป็นอาหารที่ดับร้อนใน ได้เร็วกว่าสมุนไพรตัวอื่น อาหารแก้ร้อนในหมายถึง อาหารอะไรที่กินเข้าไปแล้ว ดูดซับไขมันได้ จัดว่าเป็นอาหารแก้ร้อนใน
     ลูกสำรองเป็นตัวดูดซับไขมันที่หน้าท้อง จึงเรียกอีกชื่อว่าพุงทลาย คือ พุงคนเราที่มีไขมันเกาะรอบๆสะดือ แล้วมีไขมันรุ่นใหม่เข้ามาก็จะเกาะติดเพิ่มเข้าไปอีก การกินสำรอง จะไปช่วยดูดซับไขมันอุ้มไขมัน เพื่อให้ขับถ่ายออกมา ถ้ากินตอนเช้าจะช่วยลดหน้าท้องได้

เพชรสังฆาต พิฆาตริดสีดวง
Cissus quadrangularis Linn.
VITACEAE

     สวัสดีค่ะท่านผู้อ่านทุกท่าน เผลอแป๊ปเดียวก็ย่างเข้าเดือนที่ 6 แล้วนะค่ะ อะไรที่คิดอยากจะทำก็รีบทำเสีย เดี๋ยวจะสิ้นปีเสียก่อน ส่วนฉบับนี้ผู้เขียนก็ต้องรีบทำหน้าที่ค่ะ คือการให้ข้อมูลข่าวสารด้านสมุนไพร ซึ่งในฉบับนี้ผู้เขียนจะขอให้ข้อมูลเรื่องเพชรสังฆาต เพราะมีผู้ให้ความสนใจถามกันเข้ามาเยอะมาก
     ถ้าพูดถึงเพชรสังฆาตท่านผู้อ่านหลายท่านคงจะทราบดีว่าเจ้าสมุนไพรตัวนี้มีการใช้กันอย่างแพร่หลายในโรคริดสีดวงทวาร ปัจจุบันหลายโรงพยาบาลได้นำเพชรสังฆาตมาใช้ในผู้ป่วยโรคริดสีดวงทวารทดแทนการใช้ยาแผนปัจจุบัน อย่างที่โรงพยาบาลเจ้าพระยาอภัยภูเบศร ที่ผู้เขียนทำงานอยู่ก็ไม่มีการใช้ยาแผนปัจจุบันในโรคนี้ มีแต่เพชรสังฆาตเท่านั้น ตอนที่ผู้เขียนมาทำงานครั้งแรกก็ยอมรับว่าไม่มั่นใจในประสิทธิภาพของเพชรสังฆาตเหมือนกัน แต่พอได้ซักถามจากผู้ป่วยประกอบกับผลการวิจัยทางคลีนิกของเพชรสังฆาตในผู้ป่วยริดสีดวงทวารก็เพิ่มความมั่นใจมากขึ้น จนกระทั่งแนะนำให้บิดาของผู้เขียนเองซึ่งเป็นริดสีดวงทวารมานานหลายปีได้ใช้ ซึ่งก็ได้ผล ตอนนี้ผู้เขียนก็เลยแนะนำให้ผู้ป่วยริดสีดวงทวารหันมาใช้เพชรสังฆาตทดแทนการใช้ยาแผนปัจจุบัน
     ก่อนที่เราจะรู้จักเพชรสังฆาตกันให้มากกว่านี้ ผู้เขียนขออภิบายเรื่องโรคริดสีดวงทวารให้ท่านทราบเสียก่อน โรคริดสีดวงทวารเป็นภาวะที่มีการอักเสบของเส้นเลือดดำที่ไส้ตรง จนทำให้เส้นเลือดบริเวณนี้โป่งหรือพองออกมา ซึ่งถ้าเป็นมากๆ จะเห็นเหมือนเป็นติ่งเนื้อโผล่ออกมาทางทวารหนัก ผู้ป่วยจะมีอาการเจ็บๆคันๆ ในระยะแรกและจะเพิ่มอาการเจ็บปวดมากขึ้น การโป่งของเส้นเลือดนี้จะทำให้เกิดการเสียดสีกับอุจจาระ ในที่สุดก็จะเกิดเป็นแผลและมีเลือดออกขณะเบ่งหรือถ่ายอุจจาระ
     โรคริดสีดวงทวารนี้แบ่งออกเป็น 2 ชนิด คือ ริดสีดวงทวารภายใน และ ริดสีดวงทวารภายนอก
         -ริดสีดวงทวารภายใน (Internal Hemorrhoids) เกิดจากเส้นเลือดที่ใต้เยื่อบุผิวโป่งพองออก ริดสีดวงชนิดนี้จะไม่เจ็บปวดมาก เพราะที่ใต้เยื่อเมือกไม่มีเส้นประสาทรับความรู้สึกปวด
         -ริดสีดวงทวารภายนอก (External Hemorrhoids) เป็นริดสีดวงทวารอีกชนิดหนึ่งที่คนเป็นกันมาก ซึ่งจะมีการโป่งพองของเส้นเลือดที่ผิวหนังบริเวณรอบทวารหนัก ซึ่งริดสีดวงทวารอย่างหลังนี้ผู้ที่เป็นจะเจ็บมากเวลาที่มีการอักเสบ เพราะตรงบริเวณรอบทวารหนักจะมีเส้นประสาทรับความรู้สึกอยู่เต็มไปหมด
     ส่วนระดับความรุนแรงและอาการของริดสีดวงทวารก็สามารถแบ่งออกได้เป็น 3 ระยะ คือ
         -ขั้นแรก จะไม่มีก้อนหรือติ่งเนื้อโผล่ออกมาทางทวารหนัก แต่เวลาเบ่งอุจจาระแรงๆ หรือเวลาที่มีอาการท้องผูกจะมีเลือดไหลออกมาได้
         -ขั้นที่สอง จะเริ่มมีก้อนริดสีดวงโผล่ออกมา แต่จะโผล่ออกมาเฉพาะเวลาที่มีการอักเสบหรือท้องผูกเท่านั้น ซึ่งก้อนเนื้อนี้จะสามารถดันกลับได้

     ส่วนสาเหตุของริดสีดวงทวารนั้นก็เกิดมาจากท้องผูก การตั้งครรภ์ ซึ่งในกรณีของการตั้งครรภ์นี้โรคริดสีดวงทวาร จะหายได้เองเมื่อคลอดบุตรแล้ว ส่วนสาเหตุอื่นๆ ก็เช่น พันธุกรรมและความชรา แต่สาเหตุหลักๆ ก็เกิดจากพฤติกรรมที่ผิด โดยเฉพาะการถ่ายอุจจาระ บางคนปล่อยให้ท้องผูกเรื้อรัง ไม่ชอบรับประทานผัก ผลไม้หรืออาหารที่มีเส้นใย ดื่มน้ำน้อย หรือชอบเบ่งแรงๆ เวลาถ่ายอุจจาระ เหล่านี้ก็ล้วนเป็นสาเหตุของการเกิดริดสีดวงทวาร แต่โชคร้ายโรคนี้ไม่สามารถรักษาให้หายขาด เว้นแต่จะปรับเปลี่ยนพฤติกรรมการรับประทานอาหารและการถ่ายอุจจาระ เชื่อไหมคะว่าถึงแม้ผู้ป่วยจะเข้ารับการผ่าตัดแล้วก็มีโอกาสจะกลับมาเป็นได้อีก น่าเสียดายจริงๆค่ะ พื้นที่บนหน้ากระดาษหมดแล้วฉบับหน้าจะนำผลการวิจัยของเพชรสังฆาตทั้งในและต่างประเทศมาเล่าให้ฟังค่ะ

จากคอลัมภ์ "พืชใกล้ตัว"  โดย ภญ.ผกากรอง ขวัญข้าว 
ของวารสาร  "อภัยภูเบศรสาร"  ปีที่ 3 ฉบับที่ 36 ประจำเดือน มิถุนายน 2549

เพชรสังฆาต ช่วยสมานกระดูก
Cissus quadrangularis Linn.
VITACEAE

     สวัสดีค่ะ ฉบับที่แล้วค้างไว้ว่าจะมาเล่าเรื่องผลการวิจัยของเพชรสังฆาตให้ฟัง ผู้เขียนก็ไม่ขอรีรอนะค่ะ เล่าให้ฟังเลยก็แล้วกัน ในอินเดียมีบันทึกการใช้เพชรสังฆาตมาอย่างยาวนาน โดยมีการบันทึกการใช้เพชรสังฆาตเพื่อกระตุ้นให้มีการประสานกระดูกที่แตกหัก ในการแพทย์อายุรเวทแนะนำให้แพทย์แผนโบราณสั่งเพชรสังฆาตเป็นยาบำรุงสำหรับผู้ป่วยที่มีกระดูกแตกหัก การใช้เพชรสังฆาตนั้นสามารถใช้ได้ทั้งภายในและภายนอก นอกจากนั้นเถาของเพชรสังฆาตยังสามารถใช้เป็นยาถ่ายพยาธิ ลดอาการจุกเสียดแน่น เป็นยาบำรุง เป็นยาแก้ปวด รักษาอาการประจำเดือนมาไม่ปกติ รักษาอาการหอบหืด และอาการปวดหลังและเอว นอกจากนั้นการวิจัยในห้องปฎิบัติการยังพบว่าเพชรสังฆาตมีฤทธิ์บำรุงหัวใจ
     ว่ากันไปแล้วชาวอินเดียเป็นตัวอย่างที่ดีมากในด้านการรักษาไว้ซึ่งศาสตร์การแพทย์ของประเทศตน อย่างเจ้าเพชรสังฆาตที่ว่านี้ พอชาวอินเดียเห็นว่ามีการบันทึกสรรพคุณยาไว้ในคัมภีร์แพทย์ ประกอบกับมีการใช้กันอย่างแพร่หลาย นักวิจัยของเค้าก็ไม่รอช้า รีบทำการวิจัยเพื่อนำข้อมูลมาสนับสนุนยาของตน มีการวิจัยต่อมาที่ยืนยันว่าในเพชรสังฆาตมีส่วนประกอบของวิตามินซีในขนาดสูง และมีแคโรทีน เอ (Carotene A) ซึ่งคาดกันว่าทำให้เพชรสังฆาตมีฤทธิ์ต้านอนุมูลอิสระสูง นอกจากนั้นยังมีอนาโบลิก สเตียรอยด์ (Anabolic steroids) คอนโดรบลาสต์ (Chondroblasts) และ ออสติโอบลาสต์ (Osteoblasts) จากไขกระดูก โดยเซลล์ทั้งสามนี้จะมีความสำคัญในการสร้างกระดูก
     การศึกษาในสัตว์ทดลองพบว่าเพชรสังฆาตช่วยเพิ่มความแข็งแรงของกระดูกที่หักให้กลับมาเท่ากับก่อนที่จะหักภายในระยะเวลา 6 สัปดาห์ ซึ่งในการศึกษานี้ยังพบข้อมูลเพิ่มเติมอีกว่าเพชรสังฆาตจะช่วยให้มีการสร้างสารเคมีที่เป็นองค์ประกอบให้กระดูกกลับมาสมานกันได้อีกครั้ง เช่น มิวโคโพลีแซกคาไลด์ (Mucopolysaccharides) คอลลาเจน (Collagen) แคลเซียม ฟอสฟอรัส รวมทั้งสารอื่นๆ ที่ทำให้กระดูกกลับมาทำหน้าที่ได้อย่างมีประสิทธิภาพ มีคำอธิบายเพิ่มเติมสำหรับเจ้า มิวโคโพลีแซกคาไลด์อีกว่า เจ้าตัวนี้มีบทบาทสำคัญในการเป็นวัตถุดิบที่ใช้กระบวนการสมานกระดูก ซึ่งถ้าในระยะเริ่มแรกมีการผลิตวัตถุดิบสำหรับซ่อมแซมกระดูกได้เยอะ ก็จะทำให้กระบวนการสมานกระดูกเกิดได้เร็วขึ้นด้วย
     ส่วนการวิจัยในมนุษย์พบว่าเพชรสังฆาตช่วยย่นระยะเวลาในการสมานของกระดูกที่แตกหักได้ประมาณ 33-55% ซึ่งผลของการวิจัยนี้เห็นได้จากผลทางรังสีวิทยาประกอบกับอาการทางคลินิก ได้แก่ อาการปวด บวม และภาวะแข็งตึงลดลงอย่างเห็นได้ชัด นอกจากนั้นยังมีการวิจัยในหญิงวัยทอง ซึ่งเป็นกลุ่มเสี่ยงที่จะเกิดภาวะกระดูกพรุนได้ง่าย เมื่อเกิดภาวะกระดูกพรุนขึ้น สิ่งที่เรากลัวที่สุดก็คือ ความพิการที่อาจเกิดจากการล้มกระดูกหัก โดยเฉพาะกระดูกที่สะโพก ซึ่งการวิจัยนี้พบว่าเพชรสังฆาตช่วยเพิ่มความหนาแน่นของกระดูกให้กับหญิงวัยทองได้
     ส่วนการวิจัยในประเทศไทยโดย พญ.ดวงรัตน์ เชี่ยวชาญวิทย์ และคณะ โดยการประเมิน ประสิทธิภาพของเพชรสังฆาตในผู้ป่วยริดสีดวงทวาร จำนวน 121 คน จากโรงพยาบาลชุมชนในต่างจังหวัด 4 แห่งของประเทศไทย เปรียบเทียบกันกับยาแผนปัจจุบันคือ ดาฟลอน (Daflon) ผลการวิจัยพบว่าค่าเฉลี่ยของคะแนนประเมินผลในกลุ่มที่ได้รับยา ดาฟลอนและเพชรสังฆาต ไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ในท้ายการวิจัย ผู้ทำการวิจัยยังได้เปรียบเทียบค่าใช้จ่ายของการรักษาทั้งสองวิธีพบว่า ค่าใช้จ่ายของแคปซูลเพชรสังฆาตเท่ากับ 1 ใน 20 ส่วน หรือ 5% ของค่ายา ดาฟลอน
     จากการวิจัยนี้จึงสรุปได้ว่า แคปซูลเพชรสังฆาต สามารถใช้ทดแทนยาดาฟลอนในการรักษาผู้ป่วยริดสีดวงทวาร โดยมีค่าใช้จ่ายที่ถูกกว่า


จากคอลัมภ์ "พืชใกล้ตัว"  โดย ภญ.ผกากรอง ขวัญข้าว 
ของวารสาร  "อภัยภูเบศรสาร"  ปีที่ 4 ฉบับที่ 37 ประจำเดือน กรกฎาคม 2549

     สวัสดีค่ะ กลับมาพบกันอีกครั้งนะคะ ฉบับที่แล้วยังเล่าให้ฟังไม่จบเลยค่ะ เรื่องขิง ฉบับนี้ก็เลยจะขอเล่าให้ฟังเกี่ยวกับงานวิจัยขิงต่อ เพื่อให้ท่านผู้อ่านนำไปใช้ประโยชน์กันได้จริงๆ เพราะขิงเป็นพืชสมุนไพรที่หาได้ง่ายในบ้านเรานั่นเอง
     ในเรื่องของขิงกับการบรรเทาอาการเมารถ เมาเรือ หรืออาการแพ้ท้อง นั้นก็พบว่าขิงสามารถช่วยป้องกันอาการเหล่านั้นได้ งานวิจัยชิ้นแรกทำในปี ค.ศ.1982 หรือประมาณ พ.ศ.2525 โดยมหาวิทยาลัย Brigham Young ในประเทศอังกฤษ ซึ่งผลการวิจัยนี้ก็ได้ตีพิมพ์ในวารสารการแพทย์ชื่อดัง Lancet งานวิจัยได้มีการศึกษาผลในการบรรเทาอาการคลื่นไส้อาเจียนอันเนื่องจากการที่ร่างกายต้องเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว เปรียบเทียบระหว่างยาแก้แพ้ชื่อ ไดเมนไฮดริเนต (Dimenhydrinate) ขนาด 100 มิลลิกรัมและขิงผงขนาด 940 มิลลิกรัม ในอาสาสมัครที่มีประวัติเมารถหรือเมาเรือ โดยให้อาสาสมัครนั่งเก้าอี้หมุนที่มีการเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว พบว่าขิงผงทำให้อาสาสมัครนั่งอยู่บนเก้าอี้หมุนได้นานกว่ารับประทาน ยาไดเมนไฮดริเนตถึง 57 เปอร์เซ็นต์ จากงานวิจัยชิ้นนี้ นักวิจัยได้แนะนำให้ใช้ขิงแคบซูล ชาชงขิง หรือ เครื่องดื่มจิงเจอร์เอล (Ginger ale) ซึ่งดิฉันได้เล่าให้ฟังไปเมื่อคราวที่แล้วในการบรรเทาอาการเมารถและเมาเรือ
     นอกจากนั้นยังมีการศึกษาในทหารเรือชาวสวีเดน พบว่าการรับประทานขิงจะช่วยลดอาการเมาเรือได้ 72 เปอร์เซ็นต์เมื่อเทียบกับกลุ่มที่รับประทานยาหลอก (ยาหลอก เป็นชื่อเรียกสารที่ให้กับอาสาสมัครในงานวิจัย ซึ่งโดยปกติยาหลอกจะไม่มีผลต่อการรักษา แต่การให้ยาหลอกก็เพื่อเป็นการลดผลทางจิตวิทยาว่า อาสาสมัครไม่ได้รับยาเพื่อการรักษาโรค)
     นอกจากนั้นยังมีการวิจัยในอังกฤษถึงประสิทธิภาพของขิงในการป้องกันอาการคลื่นไส้และอาเจียนเนื่องจากการผ่าตัด โดยเทียบกับยาต้านการอาเจียน ชื่อเมโทโคลปราไมด์ (Metoclopramide) พบว่าขิงช่วยป้องกันอาการคลื่นไส้และอาเจียนเนื่องจากการผ่าตัดได้มากกว่ายาเมโทโคลปราไมด์ อย่างมีนัยสำคัญ แม้ว่าในปัจจุบันยังไม่มีการวิจัยเรื่องขิงในการป้องกันอาการคลื่นไส้อาเจียนเนื่องจากการได้รับยาเคมีบำบัดของผู้ป่วยมะเร็งก็ตาม แต่ใน Commission E หรือตำรายาโบราณของเยอรมันก็ระบุไว้ว่ามีการใช้ขิงเพื่อป้องกันอาการอาเจียนในผู้ป่วยมะเร็งอย่างได้ผล
     ขิงยังช่วยบรรเทาอาการจุกเสียดแน่น การวิจัยในห้องปฎิบัติการพบว่าในขิงมีองค์ประกอบที่คล้ายคลึงเอนไซม์ที่ใช้ย่อยอาหารในกระเพาะอาหาร ดังนั้นคนที่มีอาการแน่นจุกเสียด หรือมีปัญหาเนื่องจากอาการไม่ย่อยก็สามารถรับประทารขิงได้ ขิงยังช่วยลดอาการปวดเกร็งในช่องท้องเนื่องจากโรคในทางเดินอาหาร รวมถึงอาการปวดประจำเดือนในช่วงที่ผู้หญิงมีรอบเดือนได้ด้วย
     การวิจัยซึ่งตีพิมพ์ในวารสารที่มีชื่อเสียง New England Journal of Medicine พบว่าขิงช่วยลดความดันโลหิตสูง ช่วยป้องกันการแข็งต้วของเลือด (Blood clots) ซึ่งการแข็งตัวของเลือดนี้จะเป็นตัวกระตุ้นให้เกิดภาวะหัวใจวายและอัมพฤกอัมพาตได้ ดังนั้นบรรดานักวิทยาศาสตร์ทั้งหลายจึงแนะนำให้รับประทานขิงเพื่อให้อายุยืน โดยเฉพาะในผู้ป่วยที่เป็นโรคหัวใจและความดันโลหิตสูง ซึ่งพบกันมากในสังคมปัจจุบัน
     ขิงยังช่วยป้องกันอาการปวดจากบาดแผลได้ ถึงแม้ว่าขิงจะไม่ช่วยให้แผลหายเร็วขึ้นก็ตาม ส่วนการวิจัยในห้องปฎิบัติการพบว่าขิงมีสารต้านการอักเสบซึ่งคนยุโรปในสมัยโบราณใช้ขิงในการบรรเทาอาการอักเสบของข้อเข่า (Arthritis)
     สุดท้ายการศึกษาของแพทย์จีนพบว่าขิงช่วยฆ่าเชื้อไวรัสอินฟลูเอนซา(Influenza virus) ซึ่งเป็นไวรัสที่เป็นสาเหตุของการเกิดหวัด  ส่วนการศึกษาของอินเดียพบว่าขิงช่วยเพิ่มภูมิคุ้มกันของร่างกายให้สามารถต่อสู้กับเชื้อโรคได้ ซึ่งการศึกษานี้สนับสนุนให้เห็นถึงการใช้ขิงของคนจีนโบราณในการบรรเทาอาการไข้หวัดและโรคอันเกี่ยวเนื่องกับการติดเชื้อ
     ไม่ใช่ว่าขิงจะมีประโยชน์ในทางยาเท่านั้น ขิงยังถูกนำมาใช้เพื่อความงามด้วย อย่างเช่นแชมพูขิงที่โรงพยาบาลอภัยภูเบศรทำอยู่ ขิงจะช่วยลดความมันของหนังศรีษะ ช่วยกระตุ้นการไหลเวียนของเลือดไปเลี้ยงหนังศรีษะ เวลาที่เลือดไปเลี้ยงที่อวัยวะใด อวัยวะนั้นก็จะมีการทำงานที่ดีขึ้น อย่างเช่น หนังศรีษะถ้ามีเลือดมาเลี้ยงมากๆ ก็จะกระตุ้นให้เส้นผมงอกมากขึ้นได้ ซึ่งขิงเองเหมาะกับคนที่มีปัญหาผมร่วงที่เกิดจากภาวะหนังศรีษะมัน ดังนั้นถ้าใครมีปัญหาอย่างที่ว่าก็อย่าลืมลองใช้ขิงดูนะคะ

จากคอลัมภ์ "พืชใกล้ตัว"  โดย ภญ.ผกากรอง ขวัญข้าว 
ของวารสาร  "อภัยภูเบศรสาร"  ปีที่ 3 ฉบับที่ 33 ประจำเดือน มีนาคม 2549

ขิงมีฤทธิ์ฆ่าเซลล์มะเร็งมดลูกพริกกำราบมะเร็งม้ามจนงอหงิก

     นักวิทยาศาสตร์รายงานต่อที่ประชุมสมาคมวิจัยโรคมะเร็งแห่งอเมริกาว่า ขิงมีฤทธิ์ฆ่าเซลล์มะเร็งมดลูก และสารประกอบในพริก ช่วยกำราบมะเร็งของม้ามให้หดเหี่ยวได้
     อย่างไรก็ดี การศึกษาขิงยังทำกับเซลล์ มะเร็งในจานทดลอง ในห้องปฏิบัติการวิทยาศาสตร์ ยังอยู่อีกไกลกว่าจะเอามาใช้กับคนไข้จริงๆได้ แต่ก็นับเป็นขั้นแรกของการทดสอบความคิด 
     ดร.รีเบกกา หลิว ผู้ช่วยศาสตราจารย์วิชาสูติศาสตร์และโรคเฉพาะสตรี ของศูนย์โรคมะเร็ง มหาวิทยาลัยมิชิแกน หัวหน้าคณะผู้วิจัยรายงานว่า ขิงฆ่าเซลล์ มะเร็งลงได้ 2 แบบ 
     แบบหนึ่งโดยทำให้ เซลล์มะเร็งทำลายตัวเอง
     และอีกทางหนึ่งทำให้เซลล์ย่อยตัวเอง

     ขิงได้แสดงให้ เห็นว่า มีฤทธิ์ควบคุมการอักเสบไว้อยู่มือ ซึ่งการอักเสบติดเชื้อเป็นสาเหตุทำให้เกิดเป็นมะเร็งที่มดลูกขึ้น 

     ในการศึกษาวิจัยอีกเรื่องหนึ่ง ได้พบว่าสารแคป-ไซซิน ได้ก่อชนวนให้เซลล์ มะเร็งตายราบได้ ยิ่งกว่านั้น ยังทำให้ก้อนมะเร็งหดเล็กลงอย่างสังเกตได้ด้วย โดยที่มันกัดกินเนื้อมะเร็งของม้าม โดยไม่แตะต้องเซลล์ ปกติของม้ามแต่อย่างใด
     และก่อนหน้าเมื่อเดือนก่อนนี่เอง นักวิจัยในลอสแอนเจลิสก็รายงานว่า สารแคปไซซินได้ฆ่าเซลล์มะเร็งของต่อมลูกหมาก
     แต่บรรดาผู้เชี่ยวชาญยังแย้งว่า แม้ว่าจะปรากฏว่ามีสารประกอบหลายอย่างสามารถหยุดยั้งมะเร็งในหนูได้ แต่ก็ยังไม่ปรากฏว่ามันแสดงผลได้ใกล้เคียง เมื่อเปลี่ยนเอามาใช้กับคนไข้โรคมะเร็ง เหมือนอย่างที่ปรากฏในหนูเลย.

     ผมเคยเขียน ถึงสรรพคุณเฉพาะของ"ว่านชักมดลูก" ครั้งแรกในฉบับ วันที่ 16 ต.ค. ปี 43 โดยระบุว่า เป็นยาทำให้สตรีเป็นสาวนิรันดร์ มีวิธีรับประทานง่ายๆ คือเอาหัวสดล้างน้ำสะอาด แล้วหั่นเนื้อว่าน สับพอละเอียดก้อนโตเท่าปลายนิ่วมือหัวแม่มือผู้ใหญ่คลุก กับน้ำผึ้งแท้ 1 ช้อนโต๊ะ กินก่อนนอนประจำหรือวันเว้นวันก็ได้  สตรีคลอดลูกใหม่ๆกำลังอยู่ไฟใช้หัวดอง เหล้าขาว 40 ดีกรี ดื่มก่อนกินข้าวเย็นและก่อนนอน ครั้งละ 1 แก้วเป็ก จะช่วยทำให้มดลูกเข้าอู่เร็ว อวัยวะเพศกระชับเหมือนยังเป็นสาว แม้จะผ่านการมีลูกมาแล้วก็ตาม ไม่เป็นน้ำคาวปลา ตกขาว หรือเฉอะแฉะ มีกลิ่นเหม็น ทำให้สามีชื่นชอบไม่ไปมีนอกบ้านเด็ดขาด
     สำหรับบุรุษ ถ้ากินว่านนี้จะมีสรรพคุณช่วยรักษาโรคต่อมลูกหมากอักเสบ โรคไส้เลื่อน หรือโรคหำโป่ง ที่ชาวอีสานนิยมเรียกกัน รักษาริดสีดวงทวาร โรคปลายนิ่วมือนิ่วเท้าตายหรือชา ช่วยบรรเทาอัมพฤกษ์ และลดเบาหวานได้ด้วย ซึ้งหลังจากที่เขียนสรรพคุณของ"ว่านชักมดลูก" ไปในดรั้งนั้น ปรากฏว่ามีผู้รับประทานกันแพร่หลายและได้ผล ดีตามที่กล่าวข้างต้นจริงๆ
     ปัจจุบัน ผมเพิ่งจะทราบข้อมูลใหม่ว่า ฟาร์มขยายพันธุ์หมูเนื้อหลายแห่งในบ้านเราได้นำเอาหัว "ว่านชักมดลูก" ที่คนใช้กินนี่แหละไปให้แม่พันธุ์หมูกินหลังคลอด เพื่อช่วยทำให้มดลูกของแม่พันธุ์หมูเข้าอู่เร็วขึ้น มีร่างกายแข็งแรง สามารถให้พ่อพันธุ์หมูผสมพันธุ์ได้เร็วขึ้น มีลูกได้หลายคลอก
 อัตราการเสียชีวิตของลูกที่คลอดออกมาน้อยลง และยังสามารถยึดอายุการใช้หมูแม่พันธุ์ให้ยาวไปได้อีกอย่างน้อย 1-2 ปี แต่ผมไม่ทราบว่าเขามีวิธีทำให้หมูแม่พันธุ์กินอย่างไร? ได้แต่นำเรื่องมาแจ้งให้ทราบว่า "ว่านชักมดลูก" นั้นเด็ดจริงๆ อย่าแต่คนกินเลย หมูแม่พันธุ์กินแล้วยังเป็นหมูสาวได้นิรันดร์เช่นกัน

***ส่วนหนึ่งจาก คอลัมน์ เกษตรกรบนแผ่นกระดาษ  หนังสือพิมพ์ไทยรัฐ ฉบับวันที่ 27 มีนาคม 2549 ***

วิจัยข่า...ใช้ต้านผิวหนังสัตว์ พัฒนาตำราโบราณ คุณสมบัติออกมาดี..
 
     สุขภาพสัตว์...เป็นปัจจัยสำคัญ ที่ผู้เลี้ยง ไม่ว่าจะเป็นภาคปศุสัตว์ที่เลี้ยงสัตว์เศรษฐกิจ หรือว่าสัตว์ที่น่ารักสำหรับผู้รักสัตว์... โดยเฉพาะเกี่ยวกับโรคผิวหนังซึ่งมีอิทธิพลต่อราคาซื้อขายสัตว์

     นักวิชาการที่เกี่ยวข้องจึงได้หาวิธีที่จะทำให้สัตว์เลี้ยงทั้งหลายปลอดจากโรคผิวหนัง ซึ่งก็มี ผศ.การันต์ ชีพนุรัตน์ และอาจารย์ไฉน น้อยแสง 2 นักวิจัยจากมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี วิทยาเขตปทุมธานี จึงได้นำเอาข่าอันเป็นทั้งอาหาร และสมุนไพรเป็นวัตถุดิบในการต้านเชื้อแบคทีเรียทำให้ เกิดโรคผิวหนังในสัตว์ได้เป็นผลสำเร็จ

     เจ้าของงานวิจัย บอกว่า...งานวิจัยเกี่ยวกับโรคผิวหนังสัตว์ ได้มุ่งถึงประสิทธิภาพในการต้านเชื้อแบคทีเรียในสัตว์ เพราะโรคผิวหนังอักเสบในสัตว์ที่เกิดจากแบคทีเรียส่วนมากเกิดจากกลุ่ม Staphylococcus spp และมีการตอบสนองต่อการรักษาด้วยยาปฏิชีวนะน้อย...

     โดยเฉพาะ กลุ่ม ยาเพนนิซิลิน ซึ่งก็ล้วนแต่เป็นสารเคมี อันจะเป็นอันตรายต่อสัตว์ซึ่งทำให้เกิดการแพ้ยาได้ และหากมีการใช้ยาเป็นระยะเวลานานๆแล้วยังเกิดปัญหาการดื้อยา และยาเหล่านี้จะใช้ไม่ได้ผลอีกต่อไป ทำให้ต้องเปลี่ยนยาตัวอื่นซึ่งมีผลการรักษาดีกว่า...หรือต้องเพิ่มปริมาณ ตัวยาเดิมให้มากขึ้น หรือใช้ระยะเวลาในการรักษานานขึ้น

     ด้วยเหตุผลนี้เองจึงได้หันมาวิจัยประสิทธิภาพของ ข่าจากตำรับยาไทยแผนโบราณที่เข้าเครื่องยารักษาผิวหนังอักเสบจากแบคทีเรีย และโรคผิวหนังจากเชื้อรา เอามาเป็นต้นแบบในการทำวิจัย

     ขั้นตอนการวิจัยนี้ได้สกัดสาร ละลายชนิดต่างๆเพื่อที่จะทราบว่า ชนิดใดจะมีประสิทธิภาพในการต้านเชื้อแบคทีเรีย Staphylococusaureus, Pseudomonas aeruginosa และ Escherichia coli จึงได้ นำสารละลาย 4 ชนิด คือ เฮกเซน, โคลโรฟอร์ม, เอทิลอะซิเตท และเมทานอล ที่ระดับความเข้มข้น 160 มิลลิกรัมต่อมิลลิลิตร โดยวิธี Agar well diffusion มาทดลองทำลายและสกัดการเจริญเติบโตของเชื้อดังกล่าว

     ก็ได้ข้อสรุปออกมาว่า สารสกัดข่าที่สกัดด้วยตัวทำ ละลายโคลโรฟอร์ม และ เอทิลอะซิเตท มีฤทธิ์ในการต้านเชื้อแบคทีเรียทั้ง 3 ชนิด...ได้ดีกว่าสารสกัดข่าที่สกัดด้วยตัวทำละลายเฮกเซน และเมทานอล

     ผู้วิจัยกล่าวเพิ่มเติมว่า...ในการวิจัยนี้เป็นการวิจัยเบื้องต้นเพื่อให้ทราบถึง ประสิทธิภาพในการต้านเชื้อแบคทีเรียในผิวหนังสัตว์เท่านั้น ส่วนการพัฒนาเพื่อให้ได้ผลิตภัณฑ์ ยังอยู่ในขั้นศึกษา...คาดว่าอีกไม่นานเราน่าจะมียาต้านเชื้อแบคทีเรียจาก “ข่า” ที่มาจากสวนของเกษตรกรไทยอย่างแน่นอน...!!!

ไชยรัตน์ ส้มฉุน

**ข่าวการเกษตร จากหนังสือพิมพ์  ไทยรัฐ ปีที่ 57 ฉบับที่ 17615 วันศุกร์ ที่ 14 เมษายน 2549  **
 

เพาะมะเขือเทศต้านมะเร็งขายแล้วหลบมะเร็งต่อมลูกหมากได้ครึ่งตัว
 
     ซุปเปอร์มาร์เกตยักษ์ใหญ่ของอังกฤษ ได้นำมะเขือเทศซึ่งถูกเรียกว่า ยอดมะเขือเทศ เพราะมีสารซึ่งมีฤทธิ์ต่อต้านมะเร็งบางชนิด อยู่ในตัวมากเป็นพิเศษ ออกจำหน่ายเป็นครั้งแรก

     ห้างซุปเปอร์มาร์เกตทาสโกอ้างว่า มะเขือเทศพันธุ์วิเศษ ซึ่งเกิดจากการผสมพันธุ์โดยธรรมชาติ มี ปริมาณของสารไลโคเพน มากกว่าธรรมดาถึงสองเท่า สารนี้เชื่อกันว่าช่วยบรรเทาความเสียหายของเซลล์ในร่างกาย และเป็นสารที่ทำให้มะเขือเทศเกิดสีแดง

     เป็นที่ทราบกันดีว่า มะเขือเทศมีส่วนในการลดความเสี่ยงของการป่วยเป็นมะเร็ง ของต่อมลูกหมาก ทรวงอก ลำไส้ใหญ่และไส้ตรง

     ในการศึกษากับผู้ชายเรือนพันได้ผลว่า หากกินมะเขือเทศหรือซอสมะเขือเทศ อาทิตย์ละ 10 มื้อหรือมากกว่านั้น จะขจัดความเสี่ยงการเป็นมะเร็งต่อมลูกหมาก ให้น้อยลงไปได้ 45%

     ผู้จัดการฝ่ายเทคนิคการผลิต นายเอียน รีด คุยว่า “มะเขือเทศพันธุ์วิเศษ ถือเป็นสินค้าชนิดแรกของสายอาหารเสริมสุขภาพที่ผลิตขึ้น และเสริมว่า อาหารเสริมสุขภาพอย่างมะเขือเทศที่มีสารไลโคเพนสูงโดยธรรมชาติ ไม่แต่เพียงสูงกว่ามาตรฐานปกติเท่านั้น หากยังมีรสชาติดีอีกด้วย”.


*** ข่าววิทยาการ  ปีที่ 57 ฉบับที่ 17615 วันศุกร์ ที่ 14 เมษายน 2549 ***

มังคุด
จากของเหลือใช้ทางการเกษตร มาเป็นยาและเครื่องสำอาง ที่ทั่วโลกยอมรับ

     ในปี พ.ศ. 2543 เป็นระยะแรกๆ ของการพัฒนาผลิตภัณฑ์สมุนไพรของโรงพยาบาลเจ้าพระยาอภัยภูเบศร หลังจากที่มีวิกฤตการณ์ทางการเงินการคลังของประเทศ ในปี พ.ศ. 2540-2541 ทางโรงพยาบาลได้รับการผลักดันจากรัฐบาลให้มีส่วนร่วมในการสร้างเศรษฐกิจให้ชุมชน และหาเม็ดเงินเข้าประเทศ ซึ่งรัฐมนตรีสาธารณสุขในขณะนั้นคือ ฯพณฯ รัฐมนตรี กร ทัพพะรังสี ได้ให้การสนับสนุน ในเชิงนโยบายการพัฒนาของโรงพยาบาล คือ การทำให้สมุนไพรอยู่ในวิถีชีวิตประจำวัน ทำให้ภูมิปัญญาในอดีตได้มีการใช้ได้จริงและในผลิตภัณฑ์ที่ใช้ทางเครื่องสำอางนั้น "เปลือกมังคุด" เป็นสมุนไพรอันดับที่สองรองจากขมิ้นที่จะถูกนำมาพัฒนาขึ้นเป็นเครื่องสำอาง
     จากการที่เปลือกมังคุดมีฤทธิ์แอนตี้อ๊อกซิแด้นซ์ที่ช่วยในการชะลอความแก่ ป้องกันไม่ให้เซลล์ถูกทำลายจากสารพิษ ลดการเกิดฝ้า มีฤทธิ์ลดการอักเสบของเซลล์ เป็นการถนอมผิวพรรณ ทั้งยังมีฤทธิ์ฝาดสมานช่วยทำให้ผิวหนังเรียบลื่น กระชับรูขุมขน
     ผลิตภัณฑ์สมุนไพรตัวแรกที่ผสมเปลือกมังคุด คือสบู่ก้อนเปลือกมังคุด ซึ่งสบู่เปลือกมังคุดนี้ทำให้เกิดปรากฎการณ์ใหม่ คือ มีคณะทัวร์ จากประเทศญี่ปุ่นมาแวะที่โรงพยาบาลพญาไท เพื่อซื้อสบู่เปลือกมังคุดของอภัยภูเบศร มีการขนสบู่เปลือกมังคุดเข้าประเทศญี่ปุ่น รวมทั้งสบู่ขมิ้น สบู่ลูกยอ และสบู่รำข้าว ซึ่งนิยมรองๆ ลงไปจนรัฐบาลญี่ปุ่นถึงกับมีการจำกัดปริมาณการนำสบู่ก้อนเข้าประเทศจาก 150 ก้อนต่อคน เหลือเพียงไม่เกิน 70 ก้อนต่อคน แต่ปัจจุบันเหลือเพียง 24 ก้อน ต่อคน
     จนถึง ณ วันนี้สบู่ก้อนตัวแรก (พร้อมๆ กับขมิ้น) ก็ยังเป็นผลิตภัณฑ์ขายดี ครองแชมป์อันดับหนึ่งติดต่อกันมาอย่างยาวนานหลายเดือนแล้ว
     "อย่างนี้จะไม่ให้ชาวอถัยภูเบศรภูมิใจได้อย่างไร"


จากคอลัมภ์ "ก้าวย่าง"  โดย ภญ.ดร.สุภาภรณ์ ปิติพร 
ของวารสาร  "อภัยภูเบศรสาร"  ปีที่ 4 ฉบับที่ 37 ประจำเดือน กรกฎาคม 2549

จากคอลัมภ์ "ก้าวย่าง"  โดย ภญ.ดร.สุภาภรณ์ ปิติพร 
ของวารสาร  "อภัยภูเบศรสาร"  ปีที่ 4 ฉบับที่ 39 ประจำเดือน กันยายน 2549
 

โคกกระออม
สมุนไพรบรรเทาการอักเสบ รูมาตอยด์ และไล่แมงหวี่

     มีครั้งหนึ่งที่เดินป่าขึ้นเขาสมอปูน ตรงกิโลเมตรที่ 24 เลยน้ำตกเหวนรกไปเล็กน้อย ระหว่างทางเห็นไม้เลื้อย ใบเหมือนใบเมเปิ้ล ลูกเป็นบอลลูน รูปหัวใจ พ่อแม่บอกว่ามันเป็นผักเรียก "หมากวิวี" ชื่อมันแปลกมาก เพราะมันไล่แมงหวี่ได้ ถ้าเด็กตาแดงตาแฉะจะมีแมงหวี่คอยมาตอมตา เขาจะใช้ทั้งเถาทั้งใบมาพันรอบหัวเด็กเพื่อไล่แมงหวี่ไม่ให้มาตอมตาเด็ก ส่วนพ่อประกาศจะเรียก "สะไล่น้ำ" เพราะชอบขึ้นชายน้ำนั่นเอง ท่านทั้งสองบอกว่าโคกกระออมเป็นผักที่มีรสขมสามารถรับประทานสดๆ หรือเผาไปรับประทานเพื่อลดความขม ส่วนสรรพคุณทางยาที่หมอยาใช้เด่นๆ คือ ใช้ทั้งต้นต้มกินเป็นยาแก้ไข้ แก้ร้อนใน ขับปัสสาวะ แก้ปัสสาวะขุ่นแดง ใช้ตำเคี่ยวกับน้ำมันเพื่อทาอย่างต่อเนื่อง เพื่อลดการอักเสบ จากไขข้ออักเสบ แก้ปวดข้อในผู้ป่วยรูมาตอยด์ ใช้ตำกับเกลือเพื่อนวดคลึงในรายที่เกิดอาการกระดูกทับเส้น (Spinal Compression) นอกจากนี้สมัยก่อนถ้าใครมีรังแคเขาจะทุบเถาของโคกกระออมคั้นแช่น้ำพอข้นๆ แล้วนำมาชะโลมศรีษะ ทิ้งไว้สักครู่แล้วล้างออกเพื่อกำจัดรังแค ที่น่าประหลาดใจก็คือจากการศึกษาฤทธิ์ทางเภสัชวิทยาของโคกกระออม พบว่าโคกกระออมมีฤทธิ์ลดการอักเสบ มีฤทธิ์แก้ปวด จึงสนับสนุนการใช้ แก้ไขข้ออักเสบ แก้ปวดข้อ โคกกระออมยังมีฤทธิ์ลดความดันโลหิต ขับปัสสาวะ นอกจากนี้แล้วยังมีฤทธิ์ในการฆ่าแมลง และ ล่อแมลง รวมทั้งเป็นผักที่มีสารต้านอ๊อกซิเดชั่นที่ชะลอความแก่ ต้านมะเร็ง จึงรู้สึกทึ่งเจ้าสมุนไพรสวยงามต้นนี้จริงๆ ปลูกเป็นไม้ประดับก็สวย เป็นผักบำรุงสุขภาพก็ได้ (แต่ขมสักหน่อย แต่เดี๋ยวก็ชินน่า เพื่อสุขภาพ) ทั้งยังมีสรรพคุณทางยามากมาย

จากคอลัมภ์ "เก็บป่ามาฝากเมือง"  โดย ภญ.ดร.สุภาภรณ์ ปิติพร 
ของวารสาร  "อภัยภูเบศรสาร"  ปีที่ 4 ฉบับที่ 37 ประจำเดือน กรกฎาคม 2549